Polski Owczarek Podhalański
W Tatrach, Karpatach i Bieszczadach psy pasące i pilnujące stad owiec i innych zwierząt gospodarskich żyły od wieków.
Skąd przyszły, dziś trudno jednoznacznie orzec.
Wiadomo, że podobne zwierzęta żyją w masywach górskich Włoch, Słowacji i Węgier, pełniąc tam podobne role.
Polski Owczarek Nizinny
Zainteresowanie jego planową hodowlą miało początek w polskich dworach folwarcznych, przy których utrzymywano stada szlachetnych owiec.
Prekursorką była ks. Anna Jabłońska z Polesia, a w początkach XX wieku ks. Światopołk-Czetwertyńska i hr. Grocholska. Pony hodowano w majątkach Planta i w Milanowie, czasem prezentowano na wystawach zwierząt gospodarskich i na wystawach psów okresu międzywojennego.
Ogar Polski
Rasa, której walory opiewały już na początku XVII wiek wojewoda poznański Jan hr. Ostroróg w traktatach "O psiech gończym i myślistwie z niemi" i " Myślistwie z ogary" z lat 1608 i 1618.
Przez wieki wykorzystywana na ziemiach polskich zarówno w Koronie jak i na Litwie, a także na Kresach wschodnich.
Ogary były hodowane i użytkowane we wszystkich prawie dworach i polowano z nimi powszechnie.
Gończy Polski
Często wspominany w literaturze pospolity pies gończy, to ni mniej, nie więcej - pprzodek naszego polskiego gończego.
Na Kresach wschodnich, w Karpatach, Bieszczadach, polowano najczęściej z psami gończymi.
O swoich psach, z którymi polowali przebywając na Wołyniu, Podolu i Ukrainie wspominają Maurycy Trybulski, Józef Pawłusiewicz, Witold Ziembicki i Stefan Błocki.
Psy pochodzące z gniazd hodowanych przez stare polskie rodziny kresowe, były krzyżowane między sobą i świetnie sprawdzały się w polowaniach na dziki i zające.
Chart Polski
Charty polskie przez wieki towarzyszyły polskiemu szlachcicowi i wraz z koniem stanowiły nieodłączny pejzaż polskiej wsi i dworu.
Przeszły z polskimi hufcami rycerskimi ogromne połacie wschodnich rubieży ówczesnej Polski.
Ich życiem był pościg i wielkie otwarte przestrzenie, co ukształtowało wybitnie wyspecjalizowane ciało i zmysły.
W pojedynkę brały zająca i lisa, a w smyczach nierzadko i wilka.
Polowały też na suhaki i dropie, szczególnie te polowania odbywały się zimą i wczesnym rankiem, kiedy pióra ptaków były ścięte mrozem, co opóźniało moment zerwania się do lotu.
Polski Spaniel Myśliwski
To kolejna polska rasa psów, nad ustaleniem której trwają obecnie prace hodowlane.
Choć hodowana jest oficjalnie od lat 90 XX wieku., ma znacznie starszą tradycję.
W różnych rejonach dawnej Polski, małe płochacze sprawnie pomagały myśliwym.
Nie były tak liczne jak inne psy myśliwskie, ale mały wzrost, pasja do wody, ruchliwość i praca w bliskości myśliwego, były niezwykle cenne. Niewątpliwie najbardziej rozmiłowaną w spanielach była ks. Izabela Radziwiłówna.